Stary Platon 2/2 (Białoruski)

- Тут існуе яшчэ адно важнае пытанне: Стары Платон магчыма ведаў, што чалавек існуе як бы аб'ектыўна, самастойна.

У гэтай жа оптыцы чалавек не з'яўляецца суб'ектам, але быў таксама створаны і сілай волі Творцы змешчаны ў Яго Самасці, г. зн. існуе суб'ектыўнай чынам.

- у адносінах да Бога – і ў Ім.

Таксама ў «выпадку Чалавека» адбываецца праекцыя ідэі «пра чалавека» ў Самасць, размяшчэнне яго ў Розумасвядомасці – такім чынам як мноства іншых зместаў. Змест не роўны зместу – уяўленне не ўраўноўваецца выяве, выява не роўная простай думкі. ПРЫВІД УСВЕДАМЛЁНАСЦІ «у аднога чалавека» усё яшчэ вельмі тонкі і складаны – але і дыферэнцыяваны. Некаторыя зместы ўкарэненыя вельмі глыбока – упэўненасць, перакананне, а іншыя – занадта эфемерныя, але могуць быць моцнымі – напр. індукцыя сэксуальных станаў, інакш, калі «чалавек ведае» – што бачыць, а інакш, калі ведае, што чуе і што адчувае.

- Паўстае ўяўленне выявы з цвёрдасцю – у свядомасці. – Як я ўжо пісаў, ПРЫВІД СВЯДОМАРАЗУМОВЫ, да якога адносіцца адзін чалавек, усе ж такі складаны і дыферэнцыяваны, напр. што тычыцца глыбіні, пераканання, канцэнтрацыі, напружання таго, што як ва абыходку прынята судзіць «рэгістрыруе пачуцці».

Трансфармацыя ідэй, напрыклад у вобразы.

- casus: таксама чалавек з'яўляецца выабражальным, сядзіць ў Самасці – не з'яўляецца суб'ектам, існуе суб'ектыўным чынам для Бога і ў Бога.

- Стары Платон – Арыстоцель – Кант – Тэнчар.

З прыемнасцю Вашаму Праасвяшчэнству прэзентую вышэйнапісанае –

Анджэй Тэнчар