Prawda a prawda (grecki)

Αντρέας Τέντσαρ

Πόζναν, 03.08.1991

«Αλήθεια και αλήθεια»

- Στην «επίγεια πραγματικότητα» οι αντικειμενικές αλήθειες – «για τον άνθρωπο» ίσως είναι λίγες. Βέβαιη αλήθεια – αντικειμενική – είναι το γεγονός της ύπαρξης του Θεού.

- Έχοντας υπόψη χωρία από το ποίημα «Για το Θεό» και το πεζό «Ο Γέρος Πλάτων…», μπορεί να αποδειχθεί ότι ο Θεός υπάρχει ανεξάρτητα από τον άνθρωπο – που σημαίνει ότι μπορούμε να σκεφτούμε το Θεό χωρίς τον άνθρωπο…

Αντικειμενική αλήθεια είναι η ικανότητα του Κυρίου να σκέφτεται – η αναγκαιότητα της διανοητικής διαδικασίας – ή του βαθμού συνειδητοποίησης ( στον Κύριο). Η αντικειμενική και συγχρόνως υποκειμενική αλήθεια προς το Θεό φαίνεται να είναι χαρακτηριστικό του Κυρίου – π.χ. το γεγονός και η ικανότητα προβολής των ιδεών, όπως π.χ. εικόνες και εικαστικές συλλήψεις «τοποθετημένες» στον Εαυτό (του Κυρίου) – δηλαδή εκεί όπου «διαδραματίζεται» η «επίγεια πραγματικότητα». – Παρόμοια προς αυτήν την κατηγορία μπορεί υποθετικά να συσχετιστεί, θέσει, η «ψυχή του Κυρίου» με το ερυθρό χρώμα. – πόλεμοι, σφαγές, χειρουργικές επεμβάσεις, η φυσιολογία της γυναίκας…

- Η Βίβλος το λέει ξεκάθαρα, ότι: αυτό του Θεού του α ρ έ σ ε ι …

Ολόκληρο το φάσμα των γνωστών καλλιτεχνικών επιτευγμάτων είναι π.χ.: με την κατασκευή της «Κιβωτού της Διαθήκης» - είναι ομορφιά, τέχνη και τεχνική – τεχνική τελειότητα δημιουργίας των λεπτομερειών της Κιβωτού.

- Στον «Φαραώ και το Δούλο» διαβάζουμε: το μέγεθος της διανοητικής ικανότητας του Κυρίου, η διανοητική ικανότητά Του, διατυπωμένη σε πλήθος ανθρώπων, στα επιτεύγματα της Επιστήμης και της Τέχνης που εναλλάσσονται…

- Έως τώρα έγραψα κυρίως για την Τέχνη. Όμως υπάρχουν κι άλλα πεδία: τα Μαθηματικά, η Φυσική, η Τεχνολογία, που όπως είπαμε διαπλέκονται με την Τέχνη – π.χ. η Χημεία. Οι θετικές επιστήμες με τη βοήθεια των Μαθηματικών δείχνουν τα φυσικά φαινόμενα σε μοντέλα με μαθηματικά διατυπωμένους κανόνες που επαναλαμβάνονται. – Ξεκινώντας από τα «ψυχρότερα πεδία της Φυσικής» π.χ. τα θερμικά μοντέλα του P. Debye ως του αστρικούς χώρους και τα κβάζαρ, από το μέγεθος της «σταθεράς του Πλανκ», ή το «λόγο της διαλυτότητας» (π.χ. HgS) – ως τις αστρικές αποστάσεις (σε έτη φωτός) – βλέπουμε ότι δεν υπάρχουν ελάχιστοι ή μέγιστοι αριθμοί – φανταζόμαστε να προκύπτουν συνεχώς αριθμοί μεγαλύτεροι ή μικρότεροι ως προς την τιμή «1» από τους προηγούμενους – επ’ άπειρον.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η Χημεία, όπου οι «ιδιαιτερότητες» των στοιχείων είναι συνδεδεμένες με π.χ. την κλασική ποιοτική ανάλυση με το χρώμα των χημικών ενώσεων: π.χ. το θειοκυανικό του σιδήρου Fe(SCN)3 θειοκυανικό Fe+3, σουλφίδια κασσίτερου, αντιμονίου, βισμουθίου (χρώματα), κι αυτά διατυπωμένα σε μαθηματικές εξισώσεις.... (μαθηματικά μοντέλα δομής του ατόμου, ολοκληρωμένες καταγραφές χημικών αντιδράσεων, στερεοσκοπία και δομή στερεών σωμάτων – και χαρακτηριστικά τους).

- Με τη βοήθεια υπολογιστών κατασκευάστηκαν μαθηματικά μοντέλα «φαινομένων στον πυρήνα των ατόμων» και υπολογισμού της τροχιάς των διαστημικών πτήσεων: π.χ. του μη επανδρωμένου „Pioneer” ή επανδρωμένων π.χ. του Άρμστρονγκ στη Σελήνη. – «τα επιτεύγματα της επιστήμης και της τέχνης και η διαπλοκή τους...» – στον Κύριο.

Η κλασική επιστήμη που βασίζεται στην «άγνοια» είναι η ιατρική.

Η αντιμετώπιση των συμπτωμάτων αποτελεί την κλασική μεθοδολογία, όμως – με χρήση ή χωρίς των ψηφιακών συσκευών (τομογραφίες, ηχο- καρδιογραφήματα κ.τ.ό.) – όλα αγγίζουν τη σ υ ν ε ί δ η σ η (θα έλεγα την ανθρώπινη). Στο τέλος ο Κύριος δημιουργεί ένα βαθμό συνείδησης, πράγμα που βεβαιώνει ή δηλώνει ότι η δεδομένη κατάσταση είναι ορθή, σύμφωνα με τις αρχές (της ιατρικής). – επιπλέον όμως – π.χ. στην ψυχιατρική, προκύπτουν οι λεγόμενες παράπλευρες αντιδράσεις, δηλαδή τα θαύματα.

Η αλήθεια υπάρχει σε επιστημονικά πεδία όπως το Δίκαιο. Αν οι καταθέσεις 2 ή 3 μαρτύρων επιβεβαιώνουν τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν, λέμε ότι λένε τη αλήθεια.

Οι επιστημονικές συμβάσεις που βασίζονται στη σκέψη ή την α ν ά λ υ σ η σ υ ν ε ί δ η σ η ς του Κυρίου – κατασταλάζουν στην αυθυπαρξία το εαυτού ως «επίγεια ζωή». Αυτό δεν υπήρχε από την αρχή – λιγότερο από έξι χιλιάδες χρόνια, διότι το μέγεθος, το πλήθος, η ποικιλία, η πολυπλοκότητα («διαπλέκονται») δεν είναι προφανή «για» και «από» την πλειονότητα των ανθρώπων...

- Μπορούμε να σημειώσουμε ότι η «επίγεια ζωή» πιθανότατα είναι προετοιμασμένη «ψηλά» από τον Κύριο και ότι ίσως «εδώ πάνω στη Γη» όλα είναι 100% apriori. Αυτή η θέση αποδεικνύει λογική ανάλυση σε μια προσπάθεια σύλληψης της παντοδυναμίας.

- Έτσι λοιπόν, για το ζήτημα της αλήθειας θα μιλούσα ως εξής:

- υπάρχουν η αντικειμενική και η υποκειμενική αλήθεια.

- αντικειμενική είναι αυτή που αναφέρεται στην ύπαρξη και τα χαρακτηριστικά του Κυρίου – εν μέρει.

- μερικώς σχετιζόμενες με τα χαρακτηριστικά του Κυρίου και την «επίγεια πραγματικότητα» - αυτή η επίγεια ζωή και οι επιστημονικές συμβάσεις δημιουργημένες από τον Κύριο. – είναι οι αλήθειες οι υποκειμενικές, βασιζόμενες κι αυτές στο σχήμα: υπόθεση – θέση: εάν κάτι υφίσταται, αυτό συμβαίνει. – κάθε πεδίο της ζωής, της επιστήμης, της τεχνολογίας έχει τα δικά του μυστήρια – ετοιμασμένα ψηλά από και στον Κύριο – με τα οποία κατευθύνεται.

- Αν ο άνθρωπος δεν υποφέρει (επί μακρόν), μπορεί σαν τον Ιερό Αυγουστίνο να θαυμάσει το Έργο του Κυρίου.

Μπορούμε να σημειώσουμε ότι είναι άγνωστο, αν ο Κύριος υπήρχε πάντοτε και οι διαδικασίες: είτε διανοητικές, είτε Μεγα- ή Πανσυνειδησιακές υπήρχαν πάντα, αν είχαν μια αφετηρία...

Αληθινή είναι μάλλον μια θέση διατυπωμένη από τον Ιμάνουελ Καντ, ότι «υφίσταται εξέλιξη».

Ανδρέας Ιωσήφ Ιωάννης Τέντσαρ

(Μετάφραση: Νίκος Γιαλλελής, ZofiaDambek – Giallelis)